Τροπολογία φίμωσης του έντυπου Τύπου

Άρθρο του Νίκου Ταυρή, υποψήφιου με τους "Εργάτες Τύπου" στην εφημερίδα "Δρόμος της Αριστεράς" (26/3/2022)

Τροπολογία φίμωσης του έντυπου Τύπου 

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη, μεταξύ άλλων, επιστρατεύει ρυθμίσεις και νόμους που φιμώνουν τις ενοχλητικές, για αυτήν, φωνές. Ανάμεσα τους και η αιφνιδιαστική τροπολογία για τις εφημερίδες που κατάθεσε και ψήφισε τη Δευτέρα 21 Μαρτίου και μέσω αυτής η κυβέρνηση αλλάζει το νόμο περί Τύπου μόνο για τις εφημερίδες, εξαιρώντας δηλαδή το διαδίκτυο και τα ραδιοτηλεοπτικά μέσα (γιατί άραγε;).

Στη ρύθμιση που ψηφίστηκε προβλέπεται ότι σε περίπτωση που επιδικαστεί αποζημίωση για ηθική βλάβη,
εφόσον το ποσό δεν καλύπτεται από την εταιρεία που κατέχει την εφημερίδα, θα επιβαρύνει τον μέτοχο που διαθέτει τουλάχιστον το 50% των μετοχών. Δηλαδή θα επιβαρύνονται πλέον και φυσικά πρόσωπα. Επιπλέον, ψηφίστηκε πως η εφημερίδα που δεν έχει διευθυντή και διευθυντή σύνταξης που να είναι μέλη των επαγγελματικών σωματείων, θα πληρώνει πρόστιμο 10.000 ευρώ, το οποίο θα επιβάλει το ΕΣΡ – που δεν έχει καμία τέτοια αρμοδιότητα, αυτή τη στιγμή, αφού αφορά μόνο ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Η είσπραξη των προστίμων θα γίνεται με απευθείας παρακράτηση από το πρακτορείο διανομής Τύπου – δημοκρατικά πάντα από ό,τι φαίνεται.

Είναι προφανές ότι η κυβέρνηση συνεχίζει ακάθεκτη να παραδίδει μαθήματα αυταρχισμού και επιχειρεί με «νομικές μαϊμουδιές» να χειραγωγήσει και να ελέγξει τον έντυπο Τύπο. Στον έντυπο Τύπο φαίνεται να εκτιμά ότι υπάρχουν διάφορες ενοχλητικές, για αυτήν, φωνές ή/και να ετοιμάζονται και κάποιες καινούριες –μπορεί εξίσου ενοχλητικές– ενώ παράλληλα θα ήθελε να έχει τον έλεγχο όλου του μιντιακού τοπίου – πέραν του ραδιοτηλεοπτικου που φαίνεται να κυριαρχεί μέσα από τα διάφορα δωράκια που έχει δώσει κατά καιρούς αλλά και μπορεί να έχει τάξει για το μέλλον. Ένας έλεγχος που της φαίνεται απαραίτητος αφού έρχονται εκλογές, αργά ή γρήγορα, και η κυβερνητική φθορά πρέπει, με κάποιους τρόπους, να μακιγιαριστεί. Αλλά και επειδή ζούμε σε εποχή συνεχούς έκτακτης ανάγκης όπου συνολικά οι ελίτ, εγχώριες και διεθνείς. επιθυμούν απόλυτες ευθυγραμμίσεις με τις πολιτικές που προωθούν – της πανδημίας, της κλιματικής κρίσης, του πολέμου κ.ο.κ.

Σε κάθε περίπτωση τέτοιες τροπολογίες και νομοθετικές ρυθμίσεις αποτελούν ακόμα μία πληγή στα σώματα της Δημοκρατίας και της Ελευθεροτυπίας και πρόκειται για αντισυνταγματικά μέτρα αφού η ελευθερία του Τύπου είναι ένα από τα βασικά ατομικά δικαιώματα αλλά ταυτόχρονα και παράλληλα είναι μία προϋπόθεση λειτουργίας του δημοκρατικού πολιτεύματος. Τουλάχιστον για αυτούς που πιστεύουν σε αυτό και θεωρούν ότι οι κοινωνίες μόνο έχω να κερδίσουν από την πιο πλατιά εφαρμογή της Δημοκρατίας σε όλα τα επίπεδα.