Εργάτες Τύπου: Εικόνες διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης -Να παρέμβουν αποφασιστικά τα σωματεία μας!

 

Εικόνες διάλυσης της κοινωνικής ασφάλισης.

Να παρέμβουν αποφασιστικά τα σωματεία μας!

 Μέλος της Ένωσής μας, όπως μας κατήγγειλε, κατά τη διαδικασία συνταξιοδότησης ενημερώθηκε από το ΤΑΙΣΥΤ ότι δεν του αναγνωρίζονται ένσημα πολλών μηνών, μηνών κατά τους οποίους εργαζόταν σε εκδοτική επιχείρηση με Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, επειδή, σύμφωνα με το ταμείο, ο εργοδότης του φέρεται να μην έχει καταβάλει τις σχετικές ασφαλιστικές εισφορές. Παρότι ο συνάδελφός μας έχει αδιαμφισβήτητες αποδείξεις ότι έχει εργαστεί για αυτόν τον εργοδότη το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, το ταμείο δεν αναλαμβάνει την ευθύνη, ρίχνοντας το «μπαλάκι» στον συνάδελφο. Η περίπτωση είναι γνωστή στη διοίκηση της Ένωσής μας. Και δεν είναι η μόνη!

Για το αυτονόητο, δυστυχώς, δηλαδή ότι δεν είναι δυνατόν να χάνονται ένσημα, να ακυρώνεται δεδουλευμένος χρόνος, το κράτος και τα ταμεία ποιούν τη νήσσα, ρίχνοντας την ευθύνη στον εργαζόμενο για την μη τήρηση εκ μέρους του εργοδότη της υποχρέωσής του κατά τον νόμο να τον καλύπτει ασφαλιστικά. Με άλλα λόγια, ο εργαζόμενος γίνεται υπόλογος για τις παραβάσεις νόμου των εργοδοτών, καλούμενος αυτός να «κυνηγήσει» τα ένσημά του, προκειμένου να συνταξιοδοτηθεί ή και να πληρώσει δικηγόρο για να βγάλει άκρη. Τα πράγματα γίνονται ακόμα χειρότερα, όταν πρόκειται για επιχείρηση που έχει πτωχεύσει ή έχει αλλάξει ιδιοκτησιακά καθεστώτα. Θυμίζουμε ότι και οι συνάδελφοι των άλλοτε Εκδόσεων Λυμπέρη περιμένουν δέκα ολόκληρα χρόνια μετά την κήρυξη πτώχευσης της εταιρείας για να βγάλουν άκρη με ένσημα που δεν τους έχουν αναγνωριστεί! Είναι τραγικό.

Άλλο μέλος της Ένωσής μας πρόσφατα, όπως μας κατήγγειλε, δεν έλαβε τη σύνταξή της, επειδή το ταμείο «έκανε λάθος» και δεν την κατέθεσε στον λογαριασμό της. Και καθώς δεν υπάρχουν μηχανισμοί διόρθωσης τέτοιων λαθών, οι δικαιούχοι πρέπει περιμένουν ακόμα και μήνα ή περισσότερο για την είσπραξη της μη καταβεβλημένης σύνταξης!   

Όπως όλα δείχνουν, βρισκόμαστε μπροστά σε κατάσταση διάλυσης του κοινωνικο-ασφαλιστικού συστήματος, που ξεκίνησε με τις χωρίς καμία προετοιμασία «ενοποιήσεις» των ταμείων και συνεχίζεται με τις διαρκείς αλλαγές των ασφαλιστικών νόμων, την αποψίλωση των ασφαλιστικών ταμείων από προσωπικό και την πλήρη εντέλει απαξίωση των ασφαλισμένων.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των Ενώσεών μας οφείλουν να σκύψουν με διεκδικητική σπουδή και αποφασιστικότητα σε τέτοιου είδους προβλήματα. Δεν είναι δυνατόν να ληστεύεται ο κόπος μας –γιατί περί αυτού πρόκειται–, να αγωνιούμε για το αν θα μπορέσουμε να βγούμε στη σύνταξη και με τι σύνταξη, να μένουμε χωρίς πόρους ζωής «γιατί έτσι» και όλα αυτά να έχουν αναχθείς στη σφαίρα της «ατομικής ευθύνης».

Οι Ενώσεις μας κι όλα τα σωματεία οφείλουν να απαιτούν την πλήρη αναγνώριση της εργασιακής ζωής καθενός και την άμεση, χωρίς καθυστέρηση, απόδοση των συντάξεων. Είναι υποχρέωση του κράτους και των ταμείων η διεκδίκηση από τους εργοδότες των μη καταβληθέντων ασφαλιστικών εισφορών. Κανείς μόνος του απέναντι σε αυτή τη θεσμοποιημένη πια αλητεία, κανένας ανυπεράσπιστος!

 

Ιούνιος 2022