Η διεκδίκηση Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο μας

Το ξεκίνημα μιας διαδικασίας συζήτησης για συλλογική σύμβαση εργασίας στον κλάδο μας μόνο θετικά μηνύματα μπορεί να στέλνει στους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ, στη συντριπτική τους πλειονότητα χτυπημένους από την ανεργία, τις απανωτές μειώσεις μισθών, τη μη καταβολή δεδουλευμένων, την πρωτοφανή εργοδοτική ασυδοσία· δηλαδή, όλα αυτά που ζούμε μια δεκαετία τώρα. Ωστόσο, δεν δικαιούμαστε να έχουμε αυταπάτες: μόνο με ενότητα, οργάνωση και στοχευμένες, σωστά προετοιμασμένες και δυναμικές κινητοποιήσεις μπορούμε να επιβάλουμε ξανά τη σταθερή δουλειά με αξιοπρέπεια στον χώρο μας, ιδίως από τη στιγμή που όχι μόνο δεν φαίνεται οι εργοδότες να είναι σε διάθεση να κάνουν παραχωρήσεις αλλά γίνεται και λόγος για "νέο γύρο μειώσεων και απολύσεων" σε πολλές μιντιακές επιχειρήσεις με την έναρξη του 2019. Φυσικά, θα μιλούσαμε από μια τελείως διαφορετική θέση αν όλα αυτά τα χρόνια είχε προχωρήσει η υπόθεση του Ενιαίου Συνδικάτου Τύπου, με όλους τους εργαζόμενους και όλες τις ειδικότητες μέσα. Δυστυχώς, οι ηγεσίες των Ενώσεων αλλά και οι περισσότερες παρατάξεις περί άλλα τύρβαζαν...

 Οφείλουμε πάντως να επισημάνουμε ότι από τη σχετική ανακοίνωση της ΕΣΠΗΤ δεν είναι σαφές αν τα μέλη καλούνται σε μια έκτακτη Γενική Συνέλευση που θα λάβει αποφάσεις, ή απλώς σε μια συζήτηση-ανταλλαγή απόψεων. Αν πρόκειται όντως για μια Γενική Συνέλευση, τα μέλη θα έπρεπε να έχουν ενημερωθεί για τη θέση, κατά πλειοψηφία έστω, του ΔΣ της ΕΣΠΗΤ πάνω στο ζήτημα, ώστε να υπάρχει μια βάση συζήτησης.

 Εμείς οι Εργάτες Τύπου, για μια ακόμη φορά με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συναδέλφους και χωρίς διάθεση εύκολου εντυπωσιασμού, έχουμε να πούμε τα εξής:

– Μια συλλογική σύμβαση εργασίας (ΣΣΕ) στον κλάδο μας θα πρέπει να αφορά όλες τις ειδικότητες και όλες τις εργασιακές σχέσεις, όχι μόνο τους δημοσιογράφους, όχι μόνο το μισθολόγιο. Μια ΣΣΕ που θα αγνοεί τις άλλες ειδικότητες, καθώς και το "πέλαγος" της γκρίζας, μαύρης και ελαστικής εργασίας, θα ήταν μια τελείως προσχηματική κατάσταση, με εξαιρετικά περιορισμένο πεδίο εφαρμογής, ιδίως στον περιοδικό και ηλεκτρονικό Τύπο.

– Η συζήτηση για το οικονομικό μέρος της ΣΣΕ δεν είναι μια συζήτηση που μπορεί να γίνει στο πόδι ή μόνο από τα διοικητικά συμβούλια. Το χρονικό διάστημα των 10 ημερών που μας δόθηκε ανάμεσα στην ανακοίνωση της έκτακτης Γενικής Συνέλευσης και τη συνέλευση δεν μας επιτρέπει αυτή τη στιγμή να προχωρήσουμε σε συγκεκριμένες ποσοτικοποιημένες προτάσεις, ωστόσο πιστεύουμε ότι κάθε συζήτηση στο οικονομικό μέρος θα πρέπει να ξεκινάει από τη μεριά μας με τις εξής «κόκκινες γραμμές»: μισθούς που να εξασφαλίζουν αξιοπρεπή διαβίωση, και όχι μισθούς-χαρτζιλίκια, συνυπολογισμό των τεράστιων απωλειών που είχαμε όλα αυτά τα χρόνια και πλήρη επαναφορά των επιδομάτων, των ωριμάνσεων και των άλλων αυτονόητων δικαιωμάτων που ίσχυαν για τους εργαζόμενους προ Μνημονίων.

– Αυτή τη στιγμή, η συζήτηση για τα θεσμικά μας αιτήματα προέχει! Κι αυτό γιατί η οποιαδήποτε ονομαστική αύξηση σε έναν κλάδο όπου η ελαστική, «γκρίζα» και «μαύρη» εργασία, τα μπλοκάκια, η προσωρινότητα κ.λπ. έχουν γίνει κανόνας, θα έχει ελάχιστη επίπτωση. Οπότε:

– Κανένα Μέσο, καμιά επιχείρηση Τύπου και ΜΜΕ, δεν μπορεί να λειτουργεί χωρίς συντάκτες, χωρίς τις άλλες απαραίτητες ειδικότητες, χωρίς αρχισυντάκτη, με “κλόπυράιτ” από το internet, ή με τζάμπα εργασία. Όλα τα Μέσα (έντυπα, ραδιο-τηλεοπτικά και ψηφιακά) θα πρέπει να διαθέτουν υποχρεωτικά ικανό αριθμό νομίμως απασχολούμενων και ασφαλιζόμενων, με συμβάσεις αορίστου χρόνου, εργαζομένων, σε όλο το φάσμα των ειδικοτήτων και θέσεων, ώστε να αποτρέπονται τα «πειρατικά» Μέσα, η κλοπή της εργασίας μας, αλλά και ο αθέμιτος ανταγωνισμός εις βάρος υγιών μιντιακών επιχειρήσεων. Οι συντάκτες θα πρέπει να έχουν ελευθερία και πλήρη ευθύνη στην εργασία τους και να υπογράφουν τη δουλειά τους (κάτι που αποτελεί και στοιχειώδη προϋπόθεση δημοσιογραφικής δεοντολογίας και ελευθεροτυπίας).

– Τέρμα στη χρησιμοποίηση του ΔΠΥ («μπλοκάκι») ως μοχλού ελαστικοποίησης της εργασίας και υπερεκμετάλλευσης εργαζομένων. Οι μπλοκάκηδες συνάδελφοί μας δεν είναι ούτε επιχειρηματίες ούτε επιτηδευματίες (δεν έχουν κάνει κάποια επένδυση κεφαλαίου για να θεωρούνται τέτοιοι)· είναι μισθωτοί με δυνητικά πολλούς εργοδότες και πρέπει να αντιμετωπίζονται ως μισθωτοί. Έτσι, θα πρέπει να καταργηθεί το τέλος επιτηδεύματος, να μη διαφέρουν οι αμοιβές, φορολόγηση και ασφάλισή τους από ό,τι ισχύει για τους μισθωτούς του μισθολογίου και να δικαιούνται κανονικά αποζημίωση απόλυσης, άδειες, δώρα και επιδόματα. Εξυπακούεται ότι θα πρέπει να διεκδικήσουμε τη δραστική συρρίκνωση αυτού του εργασιακού «καθεστώτος» και την ένταξη αυτών των συναδέλφων στα μισθολόγια.

Θα επενέλθουμε με περισσότερες και πιο συγκεκριμένες προτάσεις μετά τη συνέλευση.

7/2/2019

Εργάτες Τύπου