Οι θέσεις των Εργατών Τύπου πάνω σε ορισμένα ζητήματα που απασχολούν τον κλάδο μας αυτή την περίοδο

1) Ασφαλιστικό

Η κατάργηση του αγγελιοσήμου, ως αποτέλεσμα των μνημονιακών δεσμεύσεων της κυβέρνησης, φέρνει σε μια ακόμα πιο δύσκολη κατάσταση τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ. Εμείς, οι Εργάτες Τύπου, δεν ήμαστε ποτέ υπέρ μιας «εύνοιας» του ασφαλιστικού του κλάδου μας έναντι των υπολοίπων εργαζομένων της χώρας, αλλά ξεκαθαρίζαμεπάντα ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει άλλοθι για ισοπέδωση δικαιωμάτων προς τα κάτω. Σε αντίθεση με πολλές άλλες δυνάμεις μέσα στα σωματεία μας, είπαμε από την πρώτη στιγμή ότι η μόνη διέξοδος είναι η εγκατάλειψη της συντεχνιακής μιζέριας και ο κοινός αγώνας με όλους τους εργαζόμενους της χώρας ενάντια στα αντι-ασφαλιστικά μέτρα· αντίθετα, οι αυταπάτες περί «εξαίρεσης» θα οδηγούσαν μόνο σε ήττα. Τώρα η κυβέρνηση προσφέρει στους εργαζόμενους του κλάδου μας το «τυράκι» ενός «νέου ΕΔΟΕΑΠ», που και ένα μικρό παιδί καταλαβαίνει ότι, με την κατάσταση που επικρατεί στον κλάδο και τη συνήθεια των εργοδοτών να μην καταβάλουν εισφορές, θα είναι από γεννησιμιού του χρεοκοπημένος. Γι’ αυτό και πρέπει να είμαστε εντελώς επιφυλακτικοί απέναντι σε οποιοδήποτε τέτοιο σχέδιο, ειδικά πριν δούμε συγκεκριμένες δεσμεύσεις από κυβερνητικής-εργοδοτικής πλευράς. Εμείς οι Εργάτες Τύπου λέμε: Πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα, αξιοπρεπείς συντάξεις, σύγχρονη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη για όλους τους εργαζόμενους στον Τύπο και τα ΜΜΕ! Οι εργοδότες να αναλάβουν τις ασφαλιστικές τους υποχρεώσεις, με αυστηρή πάταξη της εισφοροδιαφυγής. Υπερασπιζόμαστε τη διατήρηση των ταμείων μας και των πόρων τους και ζητούμε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι-ασφαλισμένοι να μπορούν να ελέγχουν τη λειτουργία των ταμείων. Κάτω η ασφαλιστική ζούγκλα του διαδικτύου, πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα στους εργαζόμενους στο διαδίκτυο, καθώς και στους εργαζόμενους με μπλοκάκι ή άλλες «γκρίζες» εργασιακές σχέσεις. Το με ποιο ακριβώς σχήμα μπορούν να υπηρετηθούν αυτά τα αυτονόητα δικαιώματά μας θα πρέπει να προκύψει μέσα από μια πλατιά, δημοκρατική συζήτηση όλων των σωματείων του κλάδου, μακριά από συντεχνιασμούς, τεχνητές διαιρέσεις, παραγοντισμούς των διοικήσεων, καθώς και κυβερνητικούς, εργοδοτικούς και τροϊκανούς εκβιασμούς.

2) Εργασιακό

 Eνώ η πλήρης εργοδοτική αυθαιρεσία, η μη καταβολή δεδουλευμένων, η μείωση αμοιβών με χίλιους δυο τρόπους, η «μαύρη» και «γκρίζα» απασχόληση, η μη τήρηση των ωραρίων εργασίας παραμένουν καθημερινή πραγματικότητα στον κλάδο μας, οι εργαζόμενοι όλης της χώρας βρίσκονται αντιμέτωποι με τις νέες αντεργατικές απαιτήσεις των «δανειστών», οι οποίες σιγοντάρονται ποικιλοτρόπως από την εγχώρια μεγάλη εργοδοσία. Στο πλαίσιο της σχετικής «διαπραγμάτευσης» κυβέρνησης-«θεσμών» για το εργασιακό, έχουν μπει στο τραπέζι: μια νέα μείωση του κατώτατου μισθού, η θεσμοποίηση της εργασιακής ζούγκλας, με νέες, ακόμα πιο εφιαλτικές μορφές «ελαστικής» εργασίας και με κατίσχυση των ατομικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, η «απελευθέρωση» των ομαδικών απολύσεων, ο περιορισμός του δικαιώματος στην απεργία, η κατάργηση συνδικαλιστικών δικαιωμάτων που επιτρέπουν στα σωματεία μας να μας εκπροσωπούν και να υπερασπίζονται τα συμφέροντά μας κ.ά. Εμείς οι εργαζόμενοι στον Τύπο και τα ΜΜΕ, που όλα αυτά τα έχουμε ήδη νιώσει στο πετσί μας, έχουμε έναν λόγο παραπάνω να πούμε ένα μεγάλο ΟΧΙ στα νέα αντεργατικά μέτρα, μαζί με όλους τους εργαζόμενους της χώρας. Μέσα σε όλη αυτή την κατάσταση, η κυβέρνηση προπαγανδίζει ότι θα επιτύχει επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων. Η μέχρι τώρα πολιτεία της δεν μας επιτρέπει να δίνουμε καμιά πίστη σε αυτή την υπόσχεσή της. Η μόνη λύση είναι ο οργανωμένος, μαζικός, ενωτικός αγώνας για να σταματήσουμε τον εργασιακό μεσαίωνα. Συλλογικές συμβάσεις τώρα παντού, αυξήσεις στους μισθούς για να μπορούμε να ζούμε από τη δουλειά μας, κάτω τα χέρια από τα συνδικαλιστικά μας δικαιώματα, απαγόρευση των ατομικών συμβάσεων εργασίας, όχι «ελαστικές» σχέσεις εργασίας αλλά σταθερή, μόνιμη, αξιοπρεπώς αμειβόμενη δουλειά!

3) Διαγωνισμός για τα κανάλια, τηλεοπτικό τοπίο

Ο διαγωνισμός για τις άδειες λειτουργίας των καναλιών έχει προκαλέσει μια μεγάλη αντιπαράθεση, που επηρεάζει και πολλές πτυχές της πολιτικής κατάστασης στη χώρα μας. Για εμάς τους Εργάτες Τύπου η ουσία του θέματος αυτού δεν έχει να κάνει ούτε με τη λεγόμενη «διαπλοκή» ούτε με την ελευθερία του Τύπου. Δεν μπορεί να υπάρχει καμιά ουσιαστική ελευθερία του Τύπου και κανένας περιορισμός της διαφθοράς και της «διαπλοκής» όσο ελάχιστοι πανίσχυροι μεγαλοκαπιταλιστές (προερχόμενοι κυρίως από το εφοπλιστικό και κατασκευαστικό κεφάλαιο) κρατούν στα χέρια τους την ενημέρωση του ελληνικού λαού – αλλά και την ψυχαγωγία του. Είναι προφανές ότι η «ενημέρωση» που γίνεται μέσω αυτών των καναλιών (όπως αποδεικνύεται περίτρανα όλα αυτά τα χρόνια του μνημονίου) είναι απολύτως υποταγμένη στα συμφέροντα των ιδιοκτητών και γενικώς του μεγάλου κεφαλαίου· έχει δε ξεκάθαρα αντιλαϊκή στόχευση. Ως προς αυτό,το νέο καθεστώς που προσπαθεί να επιβάλει η κυβέρνηση δεν αλλάζει κάτι ουσιαστικό. Ωστόσο, δεν μπορούμε να μην παραδεχθούμε ότι με τον διαγωνισμό της κυβέρνησης αναγκάστηκαν για πρώτη φορά οι καναλάρχες να βάλουν το χέρι στην τσέπη και να συμμετάσχουν σε μια νόμιμη και ξεκάθαρη διαδικασία αδειοδότησης. Γι’ αυτό και πολεμούν το νέο καθεστώς· όχι γιατί τους έπιασε ο πόνος για την «πολυφωνία» αλλά γιατί προτιμούσαν το προηγούμενο καθεστώς της πλήρους αυθαιρεσίας. Επιπροσθέτως, η δεξιά, ανοιχτά νεοφιλελεύθερη αντιπολίτευση στηρίζει λυσσαλέα τους καναλάρχες επειδή ξέρει ότι οι «ιδέες» της είναι μισητές από τον εργαζόμενο ελληνικό λαό και χωρίς τον καθημερινό βομβαρδισμό από τα κανάλια δεν θα μπορούσαν ποτέ να επιβληθούν.

Εμείς οι Εργάτες Τύπου θεωρούμε ότι η μοναδική λύση για τηλεόραση ποιοτική, πολυφωνική, που να ενημερώνει και να ψυχαγωγεί πραγματικά τον ελληνικό λαό, είναι η ενίσχυση και διεύρυνση της δημόσιας τηλεόρασης. Αυτό, σε συνδυασμό με την ενίσχυση των δημοτικών ΜΜΕ, θα ήταν και μια διέξοδος για τους εργαζόμενους που θα μείνουν χωρίς δουλειά από τυχόν κλεισίματα καναλιών, τους οποίους ασφαλώς υπερασπιζόμαστε πλήρως όσον αφορά το δικαίωμά τους στην εργασία.

Όσο η τηλεόραση θα αφορά μόνο επώνυμους δημοσιογράφους και παρουσιαστές, διαφημιστικές «πίτες» και προμοτάρισμα επιχειρηματικών συμφερόντων, θα είναι ένα «ακριβό σπορ» για λίγους (ισχυρούς). Τηλεόραση μπορεί να γίνει κι αλλιώς, κι εδώ δημοσιογραφικές ενώσεις, δήμοι, πανεπιστήμια και άλλοι φορείς οφείλουν να πρωτοστατήσουν.

4) Υπόθεση Λυμπέρη-Κοντομηνά-Φιλιππόπουλου

Οι Εργάτες Τύπου καταγγέλλουμε τις απαράδεκτες μεθοδεύσεις των Λυμπέρη-Κοντομηνά-Φιλιππόπουλου σε σχέση με την πρόσφατη δικαστική απόφαση που δικαίωσε τους εργαζόμενους των πρώην Εκδόσεων Λυμπέρη. Υπενθυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο του 2012 ο Αντώνης Λυμπέρης έβαλε λουκέτο στην επιχείρησή του, αφήνοντας στον δρόμο περισσότερους από 200 εργαζόμενους και χρέη εκατομμυρίων ευρώ σε εργαζόμενους, δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία, αφού προηγουμένως είχε μεταφέρει με τις γνωστές λαθραίες μεθόδους 4 από τους πιο σημαντικούς τίτλους της εταιρείας σε κυπριακές οφσόρ. Οι τίτλοι αυτοί συνέχισαν να εκδίδονται κανονικά από την επόμενη ημέρα από διάδοχη εταιρεία, που στήθηκε ειδικά για αυτόν τον σκοπό, τηνAlphaEditions, ιδιοκτησίας ομίλου Κοντομηνά, με τον Φιλιππόπουλο (μέχρι τότε κύριο ανταγωνιστή του Λυμπέρη!) να προσφέρει τις υποδομές και το μάνατζμεντ και την Έλενα Μακρή-Λυμπέρη να έχει έναν καίριο, διευθυντικό ρόλο σε αυτή. Οι εργαζόμενοι των Εκδόσεων Λυμπέρη, ενώ συνεχίζουν τον νομικό τους αγώνα κατά του Αντώνη Λυμπέρη, στράφηκαν και κατά της AlphaEditions. Τώρα το δικαστήριο δικαιώνει τους εργαζόμενους, αποδεικνύοντας πέρα από κάθε αμφιβολία τη διαδοχή μεταξύ Εκδόσεων Λυμπέρη και AlphaEditions και διατάσσοντας την προσωρινή εκτέλεση όσον αφορά δεδουλευμένα και επαναπρόσληψη των εργαζόμενων. Η απάντηση των Κοντομηνά-Φιλιππόπουλου-Λυμπέρη ήταν να κλείσουν με συνοπτικές διαδικασίες την AlphaEditions, προκειμένου να αποφύγουν τις υποχρεώσεις που απέρρεαν από τη δικαστική απόφαση!

Θα πρέπει να καταγγελθεί με κάθε τρόπο το θράσος των εργοδοτών, που μεταχειρίζονται τους εργαζόμενους ως αναλώσιμο υλικό για τις επιδιώξεις τους και γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους δικαστικές αποφάσεις.Οι προκλήσεις τους δεν θα μείνουν αναπάντητες. Οι εργαζόμενοι των πρώην Εκδόσεων Λυμπέρη είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν σε όλα τα επίπεδα την προσπάθεια για τη δικαίωσή τους. Είναι ευθύνη της ΕΣΠΗΤ να αναδείξει το ζήτημα, ειδικά όσον αφορά τον Φιλιππόπουλο, τον μεγαλύτερο αυτή τη στιγμή εργοδότη στον χώρο του περιοδικού Τύπου, που εμφανίζεται αμέτοχος ευθυνών, ενώ ο ρόλος του υπήρξε καίριος στην όλη μεθόδευση Λυμπέρη-AlphaEditions.

5) Press Project-ΔΟΛ

Σημείο των καιρών και το «εναλλακτικό» Press Project, μια που τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων του αποδείχθηκαν παντελώς ανύπαρκτα, ενώ οφείλονται χιλιάδες ευρώ σε αυτούς. Το Press Project, παρά το «προοδευτικό» προφίλ του, στηρίζει την ύπαρξή του στην «εθελοντική» προσφορά των εργαζομένων του, κάτι που δεν είναι βεβαίως καινούργια υπόθεση και στην οποία, σαν Εργάτες Τύπου, έχουμε αναφερθεί και στο παρελθόν.

Στον ΔΟΛ «κάτι τρέχει» εδώ και χρόνια, μόνο που υπάρχει μια άτυπη ομερτά η οποία δεν επιτρέπει να δημοσιοποιηθούν ευρέως τόσο οι απολύσεις όσο και οι πολύμηνες καθυστερήσεις μισθών. Η διεύθυνση μιλάει για «αναδιάρθρωση» της εταιρείας, ώστε να επιτευχθεί η επιβίωσή της, στις πλάτες φυσικά των εργαζομένων για μια ακόμα φορά. Παρ’ όλα αυτά, και ενώ τον τελευταίο καιρό έχουν σταματήσει ακόμα και οι «έναντι» πληρωμές, οι εργαζόμενοι προέβησαν σε ασφαλιστικά μέτρα και υπάρχει έντονη σκέψη για απεργία.

Τα δημοσιογραφικά σωματεία οφείλουν να επέμβουν τώρα με επιχειρησιακές συνελεύσεις, να ενθαρρύνουν τους συναδέλφους ότι μπορεί να υπάρξει αντίσταση ακόμα και στις σημερινές δύσκολες συνθήκες, να ξεκαθαρίσουν στους εργοδότες ότι δεν μπορούν να συνεχίζουν να βγάζουν τα έντυπά τους με συνθήκες και αμοιβές τριτοκοσμικής χώρας. Δεν μπορούν να συνεχίζουν να πληρώνουν το «μάρμαρο» οι εργαζόμενοι, οι οποίοι ούτως ή άλλως έχουν χάσει μεγάλο μέρος του εισοδήματός τους και των εργασιακών τους δικαιωμάτων. Η τρομοκρατία τόσο της ανεργίας όσο και εργοδοτικής αυθαιρεσίας πρέπει να σταματήσει και είναι χρέος των σωματείων να προασπιστούν τα δικαιώματα των εργαζομένων με κάθε τρόπο και μέσο.

 

Οκτώβριος 2016